بررسی تجربیات وذهنیات زنانه درنوشتارزنان بابررسی موردی سووشون سیمین دانشورودل فولادمنیروروانی پور

چکیده: در ایران رمان تنها گونه ی ادبی است که امروزه زنان نویسنده فرصت یافتند تقریباً همپای با مردان نویسنده پیش بروند. و در این نوع نوشتار ادبی حضوری چشمگیر داشته باشند. سیمین دانشور نخستین بانوی نویسنده ایرانی است که همواره در آثار خود سعی کرده است به شیوه های گوناگون، زندگی زنان ایرانی را به نمایش بگذارد. منیرو روانی پور نویسنده دیگر ایرانی نیز در داستانهای خود به صراحت از احساسات زنانه سخن می گوید و مسائل و دغدغه های زنان ایرانی را به تصویر می کشاند. زنان نویسنده در آثارشان به صورت ناخودآگاه از تجربیات و ذهنیات زنانه خود می نویسند احساسات و عواطف شان را با زبان زنانه ی خود به تصویر می کشانند به گونه ای که نوشته های آنان تا حدود زیادی رنگ و بوی نوشتار زنانه به خود می گیرد و نوشتارشان از نوشتار مردان متمایز می گردد. سیمین دانشور و منیرو روانی پور نیز در آثارشان از تجربیات و ذهنیات زنانه ی خود سخن گفته اند و نگرش هایی که در جامعه به عنوان یک زن با آنها روبرو می شوند در آثار خود انعکاس داده اند؛ نگرش هایی همچون ذهنیت زنانه، نگرانی ها و ترس های زنانه، اعتراض به نمودهای مردسالاری حاکم بر جامعه، انتقاد از نگاه تحقیرآمیز به زنان، احساسات جنسی، توصیف پیکر زنانه و ... در داستان های این دو نویسنده زن وجود دارد. ما در این پژوهش خود سعی کرده ایم ضمن بیان این تجربیات و ذهنیات زنانه که به نوعی تاثیر پذیری از جریان فمینیسم و نگرش های فمینیستی نیز می باشند این آثار را مورد نقد فمینیستی قرار دهیم. با بررسی داستان های سیمین دانشور درمی یابیم که در بیان تجربیات و ذهنیات زنانه ی خود و طرفداری از این نگرش ها حد تعادل را رعایت کرده است و زنان داستان هایش روابطشان با اجتماع گسترده تر است و سیمین دانشور را می توان به نوعی از طرفداران فمینیست های محافظه کار دانست. اما داستان های منیرو روانی پور به ویژه در داستان های اولیه اش بیشتر بر ضرورت استقلال طلبی زنان و آزادی از قیدهای مذهبی و سنت های اجتماعی تاکید می کند و می توان او را در گروه فمینیست های رادیکال قرار داد. کلمات کلیدی: نوشتار زنانه، نقد فمینیستی، سیمین دانشور، منیرو روانی پور.